1930
Wcześniej była częścią ulicy Dzikiej. Dzisiejszą nazwę otrzymała w 1930 r. Podczas niemieckiej okupacji znalazła się w obszarze getta warszawskiego, jej nazwę zmieniono na Hasenstrasse (pl. „ulica zajęcza”). Jej zabudowa została w większości zburzona podczas walk w Powstaniu w Getcie Warszawskim. Ostał się jedynie budynek dawnych Koszar Wołyńskich, który w czasie okupacji był więzieniem Gęsiówka. W 1945 r. od razu po wojnie, przywrócono przedwojenną nazwę ulicy. Dziś przy Zamenhofa, w miejscu dawnych Koszar Wołyńskich mieści się Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, a przed nim stary i nowy Pomnik Bohaterów Getta.
27 X 1951
Dawna Ceglana. W latach 1940 – 1942 weszła w skład getta warszawskiego (z wyjątkiem nr 4, 6, 8, 11, 13, 14) i była ulicą graniczną getta. W 1942 r. w trakcie „akcji likwidacyjnej” została włączona wraz z całym „małym gettem” do dzielnicy aryjskiej. Znaczna część zabudowy ulicy uległa zniszczeniu w 1943 r. w czasie pacyfikacji „małego getta”. W 1951 r. 100-lecie urodzin patrona, została nazwana imieniem Icchoka Lejba Pereca, żydowskiego pisarza i dziacza społecznego, związanego z Bundem i PPS.
1953
Fragment początku dawnej ulicy Nalewki, który nie wszedł w obszar getta warszawskiego. Sama ulica Nalewki miała jednak duże znaczenie dla historii getta, totna Nalewkach od listopada 1940 r. znajdowała się jedna z głównych bram warszawskiego getta. Nalewki były miejscem walk w getcie warszawskim. Cała zabudowa Nalewek została zniszczna podczas powstania w getcie. Nazwa Nalewki ostała się przez krótki czas po wojnie, ale nie została uwzględniona w planach przy odbudowie i w efekcie jej nie zrekonstruowano. W 1953 r. krótki fragment ulicy nazwano ulicą Bohaterów Getta, która obocnie stanowi alejkę w Ogrodzie Krasińskich.
31 XII 1955
Część biegu dawnej Gęsiej (inna jej część stała się nowymi Nalewkami) zostaje włączona w powstającą ulicę Anielewicza (Co ciekawe, nazwa Anielewicza pojawia się już na planie z 1952 roku.). Anielewicza stanie się główną arterią odbudowanego Muranowa. Przed wojną Gęsia była ważną ulicą ze znaczną ilością zakładów przemysłowych. Znajdowało się przy niej także wiezienie, zwane Gęsiówką i obóz koncentracyjny KL Warschau, z którego komanda Żydowskich więźniów uprzątały teren getta. 348 więźniów zostało uwolnionych 5 sierpnia 1944, przez żołnierzy batalionu „Zośka”. Spalone budynki Gęsiówki zburzono w 1960 roku.
14 I 1958
[do 9 XI 2017]
Fragment dawnej Gęsiej (inna jej część stała się nowymi Nalewkami) zostaje włączona w powstającą ulicę Anielewicza (Co ciekawe, nazwa Anielewicza pojawia się już na planie z 1952 roku.). Anielewicza stanie się główną arterią odbudowanego Muranowa. Przed wojną Gęsia była ważną ulicą ze znaczną ilością zakłądów przemysłowych. Znajdowało się przy niej także wiezienie, zwane Gęsiówką i obóz koncentracyjny KL Warschau, z którego komanda Żydowskich więźniów uprzątały teren getta. 348 wieźniów zostało uwolnionych 5 sierpnia 1944, przez żołnierzy batalionu „Zośka”. Spalone budynki Gęsiówki zburzono w 1960 roku.
15 V 2013
Alejka parkowa znajdujaca się przed muzeum Żydów Polskich Polin. Dyrektor Polin Zygmunt Stępiński zaproponował początkowo żeby ta aleja nazywała się im. Raoula Wallenberga, Komisja Nazewnictwa Miejskiego Rady Warszawy jednomyślnie zaakceptowała pomysł, ale sprzeciwili się temu radni, ze względu na to, że Wallenberg „nie ma nic wspólnego z historią Polski oraz Getta”. Zaproponowali więc Irenę Sendlerową. Alejka ta nie istniała w czasie wojny, w miejscu obecnego gmachu Muzeum znajdowały sie dawne Koszary Wołyńskie, siedziba Judenratu.
19 IV 2016
Ulica Raula Wallenberga. Część dawnej ulicy Bagno, w latach 1940-42 znajdowała się na terenie tzw. małego getta, po jego likwidacji włączona do dzielnicy aryjskiej. W roku 2012 proponowano uczczenie pamięci Wallenberga w alejce przed powstajacym wtedy muzeum Polin. Pomysł ten odrzucono, gdyż Wallenberg zdaniem radnych nie wiąże się z Warszawą. Następnie proponowano nazwanie alejki za muzum, ostatecznie wydzielono fragment ulicy Bagno w którego świetle znajduje się pałac kultury. 19.04.2016 odbyła się uroczystość z udziałem rodziny dyplomaty, w trakcie której wmurowano także tablicę pamiątkową.
9 XI 2017
Zarządzeniem wojewody mazowieckiego Zdzisława Sipiery zmieniono nazwę dotychczasowej ulicy Lewartowskiego na Marka Edelmana. Decyzję te oprotestowały w listach otwartych środowiska Żydowskie, jak również syn Marka Edelmana, Aleksander. Podkreślano, że jakkolwiek Edelman zasługuje na upamiętnienie, nie należy zapominać o Lewartowskim, ani używać pamięci bojowników do gry politycznej.